پروفیل و اتصالات
پروفیکس
براکت
سینی کابل
انواع بست
وال پست
سیستم انکر
عایق الاستومری
انواع کانال
کانال سازی با ورق گالوانیزه یکی از روش‌های متداول در سیستم‌های تهویه مطبوع است که به دو صورت سنتی و ماشینی انجام می‌شود. در روش ماشینی، استفاده از فلنج‌های ماستیک‌دار و فلنج‌های سرخود (TDF) رواج دارد. در این مقاله، به مقایسه جامع این دو روش، نحوه ساخت، لوازم جانبی مرتبط و روش‌های هوابندی پرداخته می‌شود.
روش سنتی کانال سازی با ورق گالوانیزه
در روش سنتی، کانال‌ها با استفاده از ورق‌های گالوانیزه به صورت دستی ساخته می‌شوند. اتصالات معمولاً با فلنج‌های آهنی یا گالوانیزه صورت می‌گیرد که به وسیله پیچ و مهره به یکدیگر متصل می‌شوند.
نحوه ساخت:
- برش ورق: ورق‌های گالوانیزه با استفاده از قیچی ورق‌بری یا دستگاه برش به ابعاد مورد نظر بریده می‌شوند.
- خم‌کاری: لبه‌های ورق برای ایجاد اتصالات مناسب خم می‌شوند.
- اتصال فلنج: فلنج‌های آهنی یا گالوانیزه به لبه‌های کانال جوش داده می‌شوند.
- مونتاژ: قطعات کانال با استفاده از پیچ و مهره به یکدیگر متصل می‌شوند.
مزایا:
سادگی در ساخت و عدم نیاز به تجهیزات پیشرفته.
امکان تولید در کارگاه‌های کوچک.
معایب:
وزن بالای کانال به دلیل استفاده از فلنج‌های آهنی.
نیاز به ضدزنگ برای جلوگیری از خوردگی فلنج‌های آهنی.
زمان‌بر بودن فرآیند ساخت و نصب.
روش کانال سازی ماشینی با استفاده از فلنج‌های ماستیک‌دار و فلنج‌های سرخود (TDF)
در این روش، کانال‌ها با استفاده از ماشین‌آلات پیشرفته و به صورت خودکار تولید می‌شوند. فلنج‌های سرخود (TDF) به صورت یکپارچه با بدنه کانال شکل می‌گیرند و نیازی به فلنج‌های جداگانه نیست.
نحوه ساخت:
- تغذیه ورق رول: ورق‌های گالوانیزه به صورت رول در دستگاه قرار می‌گیرند.
- برش و فرم‌دهی: دستگاه به صورت خودکار ورق را به ابعاد مورد نظر برش داده و خم‌های لازم را ایجاد می‌کند.
- ایجاد فلنج سرخود: دستگاه فلنج‌های سرخود (TDF) را به صورت یکپارچه با بدنه کانال شکل می‌دهد.
- مونتاژ: قطعات کانال با استفاده از کلیپس‌های مخصوص و کرنرها به یکدیگر متصل می‌شوند.
مزایا:
کاهش وزن کانال به دلیل حذف فلنج‌های جداگانه.
عدم نیاز به ضدزنگ به دلیل استفاده از ورق گالوانیزه.
سرعت بالای تولید و نصب.
دقت بالا در ابعاد و کاهش خطاهای انسانی.
معایب:
نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه برای خرید ماشین‌آلات پیشرفته.
نیاز به فضای کارگاهی بزرگ‌تر برای استقرار تجهیزات.
لوازم جانبی مورد استفاده در کانال‌سازی
کرنر (گوشه): برای اتصال دقیق و محکم فلنج‌ها به یکدیگر استفاده می‌شود.
کلیپس (گیره): برای تثبیت و هوابندی اتصالات فلنج‌ها به کار می‌رود.
نوار درزگیر (ماستیک): برای هوابندی درزها و جلوگیری از نشت هوا استفاده می‌شود.
دمپر: برای کنترل جریان هوا در کانال‌ها به کار می‌رود.
پلنیوم باکس: برای توزیع یکنواخت هوا در خروجی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
روش‌های هوابندی
هوابندی مناسب در کانال سازی از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا از نشت هوا و کاهش کارایی سیستم جلوگیری می‌کند. روش‌های متداول هوابندی عبارت‌اند از:
استفاده از نوار درزگیر (ماستیک): این نوارها بین فلنج‌ها قرار می‌گیرند و از نشت هوا جلوگیری می‌کنند.
استفاده از کلیپس و کرنر: این اتصالات باعث محکم شدن فلنج‌ها و جلوگیری از نشت هوا می‌شوند.
عایق‌کاری کانال‌ها: استفاده از عایق‌های مناسب می‌تواند به بهبود هوابندی و کاهش اتلاف انرژی کمک کند.
مقایسه جامع روش‌های کانال سازی
بدون دیدگاه