مناسب ترین محل برای نصب پنل خورشیدی جایی است که بیشترین تابش نور خورشید دریافت می شود؛ در ایران عموماً از پشتبامها یا زمینهای صاف استفاده میشود. پنلها باید به سمت جنوب (در نیمکره شمالی) نصب شوند تا حداکثر تابش را دریافت کنند.
اگر سقف یک ساختمان به جای جنوب به شرق یا غرب باشد، برای جبران آن میتوان تعداد پنل خورشیدی را افزایش داد یا سازهای متحرک رو به جنوب نصب کرد همچنین در محل نصب، سایهبان بلند و موانع اطراف نباید جلوی تابش خورشید را بگیرند. انتهای پنلها باید دستکم حدود ۳۰ سانتیمتر از سطح زمین فاصله داشته باشند تا جریان هوا زیر آرایه حفظ شده و تمیز کردن آسان شود.
نصب روی زمین هموار
برای نصب بر روی زمین، معمولاً پایهها یا پیچهای ویژه (مانند پیچهای رول بولت) در خاک کوبیده یا در چالههای بتن درجا کار گذاشته میشوند. عمق این پیها بسته به جنس خاک متفاوت است؛ برای اکثر خاکها عمق ۱٫۸–۲ متر (۴–۵ فوت) و در خاکهای سخت تا حدود 1 تا 1.2 متر توصیه میشود. ارتفاع پانل از زمین معمولاً بهاندازهی ارتفاع کاربردی مورد نیاز (مثلاً فاصلهی حدود ۳۰ سانتیمتر از زمین) قرار میگیرد تا خنککاری و پاکسازی بهینه باشد.
نصب روی پشتبام
برای نصب بر روی سقفهای شیبدار، پنلها معمولاً با زاویهی سقف (خود سقف مسکونی) یا با قاب نصب در زاویهی بهینه روی سقف سوار میشوند. ارتفاع و محل نصب باید بهگونهای باشد که پنلها از لبههای سقف فاصله داشته باشند (حداقل ۳۰–۵۰ سانتیمتر) تا دسترسی و ایمنی حفظ شود. هنگام نصب روی سقف صاف (مسطح)، یک فاصله ۳۰ سانتیمتری از سطح زیرین برای تبادل هوا کافی است.
زاویه و جهت تابش خورشید
به طور کلی زاویهی بهینه نصب پنل خورشیدی تقریباً برابر با عرض جغرافیایی محل است (مثلاً برای بیشتر مناطق ایران حدود 25-35 درجه). در نصب ثابت، پنلها باید صاف و دقیق به سمت جنوب راستا داده شوند تا بیشترین نور مستقیم را جذب کنند هرگونه انحراف از این جهت، تولید برق را کاهش میدهد.
انواع استراکچر (سازه نگهدارنده)
سازههای نگهدارنده پنل خورشیدی بر اساس نوع حرکت و کاربرد به چند دسته تقسیم میشوند:
استراکچر ثابت: زاویه پنل در این سازه یکبار تنظیم میشود (معمولاً رو به جنوب و حدود ۲۰–۳۰ درجه) و پس از نصب تغییر نمیکند. این روش ارزانترین گزینه است و در بسیاری از پروژههای مسکونی و صنعتی کوچک تا متوسط کاربرد دارد. سازههای نگهدارنده پنل معمولاً از پروفیلهای فولادی یا آلومینیومی تشکیل میشوند. برای مقاومت در برابر شرایط جوی از فولاد ST37 با پوشش گالوانیزه گرم عمقی استفاده میشود. پروفیل سی چنل و جی چنل از پرکاربردترین اتصالات پنل های خورشیدی هستند.
با پیچ و مهره (مثلاً پیچ آچاری نمره ۱۰ آلنی 8 به همراه واشر تخت و فنری) انجام میشود. برای اتصال پنلها به سازه نیز معمولاً از کلمپهای آلومینیومی (آلیاژ ۶۰۶۳) استفاده میشود.
استراکچر قابل تنظیم (متغیر): در این روش از پایههایی استفاده میشود که زاویه نصب پنل را (معمولاً بین ۱۰ تا ۶۵ درجه) تغییر میدهند. با تنظیم زاویه در فصول مختلف، میتوان ۱۰–۲۰ درصد تولید بیشتری نسبت به حالت ثابت به دست آورد. این نوع بیشتر در پروژههای تحقیقاتی، آموزشی یا مواقعی که تغییر زاویه لازم است استفاده میشود.
استراکچر دنبالکننده خورشید (Tracker): این سیستمها به کمک سنسورها و موتور اجازه میدهند پنلها به طور خودکار نور خورشید را دنبال کنند. استفاده از ترکرهای تکمحوره حدود ۱۵–۲۰٪ و دومحوره حدود ۲۰–۲۵٪ افزایش راندمان نسبت به استراکچر ثابت ایجاد میکند، اما هزینه و نگهداری بالاتر دارد.
ظرفیت پنل خورشیدی و وزن سازه
سلول | Mono |
وزن | 33 |
ابعاد | 2382*1134*30(میلیمتر) |
اندازه سطح مقطع کابل | 4 میلیمتر |
تعداد سلول | 132(6*22) |
جعبه اتصال | IP68 3diodes |
کانکتور | QC 4.10 -351 / MC4-EVO2A |
طول کابل | عمودی: 300 میلیمتر افقی:1500 میلیمتر |
سطح جلو و پشت | 2 میلیمتر |
پیکربندی دسته بندی | 36 pci |
این ساختارها مطابق مبحث ششم مقررات ملی ساختمان برای باد تا سرعت ۱۲۰ کیلومتر/ساعت طراحی میشوند، به طوری که وزن هر پنل (حدود 35 کیلوگرم) تحت این شرایط لحاظ شده است. به عنوان مثال، یک سازه زمینی ۱۰ پنل وزن کلی حدود ۱۰۷ کیلوگرم دارد (معادل ~۱۰٫۷ کیلوگرم به ازای هر پنل) و به راحتی چند صد کیلوگرم بار را در برابر وزش باد تحمل میکندررر
بدون دیدگاه